به گزارش اگزیم نیوز، محمد مهدی مجاهدی روز شنبه در مراسم گردهمایی منتخبین مدرسه سیاستگذاری اقتصادی گفت: پژوهشکده در این دوره کارهای قابل توجهی داشته است که یکی از این کارها عدالت در گزینش و انتخاب است که ما به ۳۱ استان فراخوان دادیم و از هر استانی نیز دانشجو داشتیم. این دانشجویان بعد از مراجعه به استان های خود درصدد حل مشکلات خود و ایجاد پیوند بین مهارت و آموزه های خود برای حل مسائل هستند.

وی با بیان اینکه مدارس سیاستگذاری کار شایسته‌ای بود که از سال ۱۴۰۱ کار خود را شروع و هم اکنون نیز با قدرت کار خود را پیش می‌برد، افزود: مدارس تابستانه و زمستانه یکی از برنامه های موثر مراکز علمی در همه جای دنیا است که در ایام فراغت دانشجویان و اساتید دوره های کاربردی را برای افزایش مهارت های آنها برگزار می‌کند؛ این مدارس سیاست گذاری در ایران از سال ۱۴۰۱ در دولت سیزدهم کار خود را در وزارت اقتصاد به همین منظور آغاز کرد.

مجاهدی اضافه کرد: در گذشته آموزش‌های عالی کاربردی داشتیم مثلا در خود وزارت اقتصاد یک دانشکده علوم اقتصادی بود که بعد به دانشگاه خوارزمی ملحق شد و عملا از ماموریت اصلی خود یعنی تربیت کارشناسان اقتصادی که هم علم بیاموزند و هم به صورت کاربردی آموزش ببینند، را از دست داد.

به گفته این استاد دانشگاه، یکی دیگر از مراکزی که به صورت مهارتی نیرو آموزش می داد، مدرسه عالی بازرگانی بود و هم اکنون نیز همچنان برخی دستگاه ها، دانشگاه هایی چون صنعت نفت و دانشکده روابط بین الملل وزارت امور خارجه را برای تربیت نیروی علمی کاربردی دارند.

رییس پژوهشکده سیاست گذاری اقتصادی وزارت امور اقتصادی و دارایی،همچنین افزود: اینکه یک مدرسه تابستانه یا زمستانه و یا مدرسه سیاستگذاری بتواند کاربرد را با علم محض به هم پیوند دهد و بین دانشگاه و دستگاه های اجرایی رابطه ای برقرار کند، نیاز اساسی کشور بوده و این مهم اکنون در حال انجام است.

وی با بیان اینکه باید یک دانشگاه عرضه محور داشته باشیم، اظهار داشت: اینکه یک دانشجو بدون توجه به این مسئله که در اقتصاد و جامعه چه اتفاقی در حال رخ دادن است، به تحقیق، تدریس، ترجمه، تحقیق، تالیف وآموزش مشغول است، بدون اینکه بداند این آموزه ها به درد جامعه می‌خورد یا نه، یک چالش اساسی است؛ ما در این شرایط باید به این مهم فکر کنیم که آیا این آموزه ها را به جامعه و یا نیازهای جامعه را به دانشگاه برده ایم یا نه؟

مجاهدی افزود: متاسفانه دانشجویان ما به این مهم که باید نیازهای جامعه را به دانشگاه برد، ورود نداشته اند و در عین حال یک شکاف بین نسلی نیز در دانشگاه بین استاد و شاگرد وجود دارد، از این جهت که وقتی دانشجو از متن جامعه به دانشگاه رفته و دروسی را مطالعه می کند و سپس بازخورد مسائل دانشگاهی را با مسائل واقعی اقتصادی و اجتماعی مقایسه می کند به نتیجه درستی نمی رسد، چرا که یک استاد که سن بالایی نسبت به دانشجو دارد، چیزهایی را به این دانشجو می آموزد که عملا به درد جامعه نمی خورد، به نظر می رسد مدارس سیاست گذاری این شکاف را پر می کنند.